ATTENTION!


This version of the site, www.medieval-market.com/pl , presents the offer for clients from Poland (see the regulations: http://www.medieval-market.com/pl/zasady_sklepu.php ).

If you are a client from outside Poland, please log in to this site: http://www.medieval-market.com/account.php .

Sorry for the inconvenience. May your shopping be successful!

 

Kategoria: Akcesoria > dziecięce

Dziecięce buty wikińskie

Dziecięce buty wikińskie

Wiek: V-IX, X, XI, XII

KOD	Materiał	Standard ? × Standardy w naszym sklepie: Standard maszynowy - są to produkty noszące widoczne ślady wykorzystania współczesnych metod i narzędzi przy ich wytwarzaniu, np. w przypadku strojów, widoczne są szwy maszynowe. Standard łączony - są to produkty noszące widoczne ślady zastosowania zarówno dawnych jak i współczesnych metod i narzędzi przy ich wytwarzaniu, np. w przypadku strojów, szwy nośne wykonane są za pomocą maszyny do szycia, a wykończenia, za pomocą szycia ręcznego. Standard ręczny - są to produkty noszące widoczne ślady zastosowania wyłącznie dawnych metod i narzędzi przy ich wytwarzaniu, np. w przypadku strojów, wszystkie szwy wykonywane są ręcznie. *UWAGA. Zawsze korzystamy z wysokiej jakości materiałów tworząc nasze produkty - powyższe standardy wykonania nie mają związku z zastosowanym materiałem.	Cena
DSS1553	Skóra	Łączony	65.00 EUR
DSS1554	Skóra	Łączony	79.00 EUR

Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni

Dowiedz sie jak złożyć zamówienie grupowe

Zanurzeni w źródłach, szukając nowych kierunków rozwoju, coraz chętniej spoglądamy na wczesnośredniowieczne wzory. Wiemy, że stroje typowo wikińskie lub stylizowane na ten okres, mogą sprawdzić się zarówno podczas Wolina jak i w trakcie imprez w stylu LARP lub SCA.

Z myślą o najmłodszych, wprowadzamy do oferty skórzane buty dziecięce, wykonane z elastycznej i miękkiej skóry bydlęcej o grubości około 1,6-1,8 mm. Swoją strukturę zawdzięcza garbowaniu roślinnym.

Noski wikińskich trzewików dla dzieci są zaokrąglone, a wycięcie na stopę dodatkowo obszyte zakładką w kontrastującym kolorze. Buty sięgają kostek, a z tyłu przymocowano do nich skórzany rzemyk, którym oplata się nogę aż do łydki. Swoim kształtem te buciki dziecięce nawiązują do modeli dla dorosłych, charakterystycznych dla ery wikińskiej. Stąd pochodzi ich nazwa.

Naturalna skóra, z której wykonano buty, jest przyjemna w noszeniu. A w przypadku, jeśli wymagałyby niewielkiego rozciągnięcia, to przy użyciu wody i tłuszczu dopasujesz je do stóp swojego malucha.

---

Wikińskie trzewiki dostępne są w rozmiarach od 28 do 34.


Buty wykończone oraz farbowane są ręcznie. Dostępne są w czterech kolorach: czerwonym, czarnym, brązowym oraz naturalnym. UWAGA: buty te szyte są z różnych partii skór. Kolory przedstawione na zdjęciach mogą się nieco różnić od zamówionych par.

Wczesnośredniowieczne buty dziecięce są dostępne w dwóch opcjach:
- DSS1553 - buty skórzane z gumową podeszwą
- DSS1554 - buty skórzane ze skórzaną podeszwą

---

Skąd czerpiemy inspiracje do produkcji naszych butów?

Wygląd dziecięcych butów wikińskich oparliśmy na znaleziskach z Opola, pochodzących z X-XII w. Podobne wzory odkrywane były zostały także w Europie Zachodniej i Północnej.

---

Buty w średniowieczu

Obuwie to ta część garderoby, bez której obecnie nie wyobrażamy sobie życia. Podobnie było w czasach dawnych. But od wieków ochraniał stopę przed jej nadmiernym obciążeniem. Ponadto obuwie powinno chronić stopę przed wodą, zimnem, zapewnić dobrą przyczepność do podłoża i ochronić przed rożnymi urazami. Buty zawsze składały się z dwóch części – podeszwy i cholewki. Do ich produkcji najchętniej używano skóry naturalnej (licowej), zszywanej dratwą (nicią konopną). Z czasem jednak buty historyczne stały się także symbolem reprezentatywnym i świadczyły o majętności właściciela – im człowiek bogatszy, tym jego obuwie było bardziej zdobne i piękniej dekorowane.

Dzisiaj wiadomo, że okrywanie stóp było dość powszechne nawet w czasach prehistorycznych. W 1991 roku dwóch turystów, podczas wędrówki w Alpach, w okolicy doliny Ötztal w Południowym Tyrolu odnalazło zamarznięte zwłoki mężczyzny, który żył około 3300 lat p.n.e. Ötzi, bo tak współcześnie nazwano człowieka z lodowca, posiadał buty wykonane z jeleniej skóry i niedźwiedziej podeszwy. W buty włożoną miał słomę z trawy. Dzięki takiej konstrukcji, stopy były chronione przed urazami i wilgocią, ale wypełnienie zapewniało komfort i higienę podczas użytkowania.
Dla starożytności charakterystyczne były sandały wykonywane z papirusu, a czasem ze skóry. W Rzymie natomiast popularne były skórzane buty przypominające sandały z pełną podeszwą, podbijane często ćwiekami, tzw. caligae.

W średniowieczu moda obuwnicza znacznie się rozwinęła. Do produkcji butów najczęściej wykorzystywano skórę bydlęcą, owczą lub kozią. Elementy naszywano na kopycie szewskim. Najpierw gwoździami mocowano do niego podeszwę, a następnie doszywano kolejne części.
Początkowo wykorzystywano metodę szycia „na wywrotkę”. Do XIV wieku wykształcił się kształt obuwia, który znany jest nam po dziś dzień. Charakterystyczne, średniowieczne trzewiki o wydłużonym nosku znaleźć można na miniaturach pochodzących nawet z XII wieku.

Istniało wiele sposobów dekorowania butów średniowiecznych. Obrabiano skórę lub dodawano na ich wierzch elementy zdobnicze. Najczęściej wycinano, nakłuwano, stemplowano, wytłaczano, haftowano lub po prostu naszywano drobne elementy na powierzchni buta, np. perły.

Ciekawostką było skórzane obuwie różniące się między sobą kolorem, kontrastujące z barwnymi nogawicami. Oczywiście im większą fantazją cechowały się buty w średniowieczu, tym większą sakiewką dysponował ich właściciel. W Wiekach Średnich uważano, że im mniej zdobne obuwie, tym bardziej bogobojny i dobrze ułożony człowiek.

W XV wieku dużą popularnością cieszyły się ciżemki z bardzo wydłużonymi noskami, tzw. poulaine lub cracoves, które ze względu na swoją budowę, nieco utrudniały swobodne poruszanie się. Były one najbardziej spektakularną zmianą w wyglądzie obuwia w Europie. Ludzie z gminu nosili buty ze szpicami znacznie krótszymi od tych noszonych przez przedstawicieli wyższych warstw społecznych. Typowe poulaine zakładano w parze z innymi ekstrawaganckimi dodatkami, a także jako podkreślenie nietypowego stroju. Kiedy jednak zauważono, że chodzenie w takim obuwiu jest niebezpieczne oraz nazbyt zdrożne, zabroniono ich noszenia.

Istnieje teoria, która mówi, że nazwę źródłowo można powiązać z Polską, ponieważ we Francji taki typ trzewika nazywano a la Poulaine (z Polski), a w Anglii cracoves (z Krakowa). Naukowcy jednak po dziś dzień nie są co do tej teorii zgodni.

W średniowieczu każdemu dobrze znane były patynki, czyli sztywne, drewniane podeszwy na obcasie, wkładane pod skórzane obuwie. Chroniły one skórzane trzewiki przed błotem, deszczem i śniegiem.
Wykonywano je głównie z jednego kawałka drewna i dopasowywano do kształtu buta oraz stopy. Posiadały także liczne dekoracje, np. w postaci rozet na bokach lub podeszwach. Zależało to oczywiście o wielkości portfela właściciela.

Dużą rolę w odkrywaniu historii średniowiecznych butów odegrał Gdańsk, skąd pochodzą liczne wykopaliska, w których odnajdywano spore ilości butów z Wieków Średnich. Na obuwiu zarówno damskim jak i męskim zauważyć można liczne zdobienia i dodatki, które nadawały skórzanym butom niepowtarzalnego wyglądu. Zapiski pokazują, iż obuwie to miało trzy modele, zimowe z krótką cholewką, tradycyjne, z odkrytą kostką oraz buciki z wycięciem głębokim na podbiciu lub długimi noskami. Ówcześni rzemieślnicy tworząc buty wzorowali się na trendach pochodzących z Francji i Anglii. Aż do połowy XIX wieku obuwie wykonywane były ręcznie.