KOD | Materiał |
Standard
|
Cena | |
NoS1576 | wg opisu | Łączony | 27.00 EUR |
|
NoS1577 | wg opisu | Łączony | 27.00 EUR |
|
NoS1578 | wg opisu | Łączony | 27.00 EUR |
|
Najlepszym sposobem na podkreślenie swojego średniowiecznego stroju jest wykorzystanie lnu drukowanego. Tkanina wzorzysta, o charakterystycznym wzorze, daje dwie możliwości:
Obie opcje są jak najbardziej godne polecenia!
Tkanina ta posiada finezyjny i bardzo bogaty wzór, na którym przeplatają się motywy roślinne i zwierzęce. Głównym jego elementem jest para oplatających się (prawdopodobnie) bażantów. Zwierzęta te wiją się wokół własnych szyi, stroszą pióra i pieją, ogłaszając swoje pojawienie się. Wokół nich zwijają się winorośle i figury geometryczne. Wzór ten jest sporych rozmiarów i zajmuje dużą powierzchnię na lnie.
Ten motyw na pozór ekstrawagancki, sprawi, że na imprezie średniowiecznej nie pozostaniesz niezauważony.
Możesz wykorzystać zadrukowaną tkaninę zarówno do stroju codziennych jak i bojowego. Radzimy jednak, aby nie zdominowała ona Twojego kostiumu średniowiecznego. Zdecyduj się np. na połowę dubletu, rękawy sukni lub podszewkę kaptura w takim materiale. Wiemy jak ważny jest dla Ciebie historycznie-zgodny look, dlatego spraw, aby len drukowany podkreślił Twój wygląd i stała się przysłowiową wisienką na rekonstrukcyjnym torcie.
W naszej ofercie dostępnych jest kilka kolorów lnu drukowanego z bażantami:
Wzorem do stworzenia nadruku w tym kształcie, był fragment lnianej tkaniny, pochodzącej z końca XIV w., a przechowywanej w Muzeum Sztuki Stosowanej w Budapeszcie. Czy jednak jest to pozostałość po średniowiecznym ubiorze? Trudno powiedzieć. Doszukiwać się tutaj można fałszerstwa, pochodzącego z XIX w. Przy czym, jeśli chodzi o sam wzór, to jest to motyw pasujący do XIV czy XV w.
Technika zadrukowywania płócien, m.in. lnianych w XIV-XV w. była bardzo popularną metodą przyozdabiania strojów mieszczańskich lub dworskich.
Średniowieczny włoski artysta, Cennino Cennini w swojej książce "Rzecz o malarstwie" zaprezentował różne techniki nakładania farby na różnego typu materiały. Wśród poruszonych przez niego tematów znalazły się "Sposoby robienia formą malowań na płótnie".
Żeby stworzyć formę do drukowania, należało najpierw przygotować blok drewniany, najlepiej z orzechu lub gruszki, o wielkości cegły. Na spodzie klocka trzeba było wyrysować wzór i go wyrzeźbić, bez pominięcia detali, ale w taki sposób, żeby z każdej strony był on kompletny. Obowiązkowo blok do kopiowania powinien mieć rączkę. Następnie, za pomocą specjalnej rękawicy, nabierano farbę (wcześniej przygotowaną, najczęściej czarną) i rozsmarowywano na wyżłobionej powierzchni. Przed nałożeniem formy na płótno, wymagało ono mocnego rozciągnięcia na krośnie. Blok drukarski przykładano bardzo mocno i tarło się nim tak długo, aż farba osiadła na materiale. Trzeba było być bardzo uważnym i dokładnym, żeby wzór nie był przesunięty lub aby nie było między fragmentami odstępów.
Co ciekawe, żeby ostateczny efekt był ciekawszy, łączono czerń z jakimś innym kolorem. Najczęściej z żółtym, czerwonym i zielonym. Za pomocą pędzla wypełniano dodatkowym kolorem postaci zwierząt, listowia lub fantastyczne stwory. Ten sposób dekorowania idealnie sprawdzał się na płótnach zielonych, czerwonych, czarnych, żółtych i błękitnych (a nawet blado-niebieskich). Przy czym, najważniejszym było, aby kolory ze sobą kontrastowały, były jaśniejsze lub ciemniejsze (np. na czerwonym materiale używano indygo, na zielonym - cynobera itd.).
Ważnym jednak było, żeby produkować drukowane lny "(...) jak ci się wyda i jak twoja fantazja to rozumie i jedna rzecz nauczy cię (...): wszelka sztuka z natury swej jest zręczna i przyjemna. Kto się przykłada ten ma profit, ale też i przeciwnie.".