Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.
- są to produkty noszące widoczne ślady wykorzystania współczesnych metod i narzędzi przy ich wytwarzaniu, np. w przypadku strojów, widoczne są szwy maszynowe.
Standard łączony
- są to produkty noszące widoczne ślady zastosowania zarówno dawnych jak i współczesnych metod i narzędzi przy ich wytwarzaniu, np. w przypadku strojów, szwy nośne wykonane są za pomocą maszyny do szycia, a wykończenia, za pomocą szycia ręcznego.
Standard ręczny
- są to produkty noszące widoczne ślady zastosowania wyłącznie dawnych metod i narzędzi przy ich wytwarzaniu, np. w przypadku strojów, wszystkie szwy wykonywane są ręcznie.
*UWAGA. Zawsze korzystamy z wysokiej jakości materiałów tworząc nasze produkty - powyższe standardy wykonania nie mają związku z zastosowanym materiałem.
Kaganek, stylizowany na średniowieczny, swoim kształtem przypomina dawne lampki oliwne. Wykonany jest ze stali i posiada zaokrąglony uchwyt. Średniowieczny świecznik można nosić w ręku (na palcu) lub postawić w dowolnym miejscu.
W środku zaokrąglonej podstawy kaganka wylany jest wosk i przytwierdzony knot.
Inne nazewnictwo i symbolika małego średniowiecznego kaganka
Tego typu lampki nocne świetnie nadawały się podczas przemieszczania się oraz pracy po zmroku. W Polsce ten typ oświetlenia w średniowieczu nazywa się również kagankiem, czyli przenośnym świecznikiem, często z rozbudowanym spodkiem na wosk. Dzięki swoim właściwościom oświetlania ciemnych pomieszczeń, stał się z czasem symbolem oświecenia umysłowego – wiedzy, inteligencji i rozumu - kaganek oświaty.
Jak oświetlano pomieszczenia w średniowieczu?
Należy pamiętać, że używanie wówczas oświetlenie było bardzo drogie, a woskowe świece, oliwa czy same lampki oliwne były towarami luksusowymi.
Każda epoka jednak niesie za sobą pewne zmiany technologiczne. Ludzie, nauczeni doświadczeniem z czasów starożytnych, łuczywo zaczęli umieszczać ukośnie w metalowych lub drewnianych uchwytach przyściennych. Proces spalania przebiegał dzięki temu wolniej, a zatem pomieszczenie było oświetlone dużo dłużej. Jako oświetlenia w średniowieczu zaczęto używać przypominające koszyki stalowe osłony na pochodnie, dzięki którym płomienie paliły się równomierniej.
Do osłaniania świec stosowano prawie przezroczyste płachty wykonywane ze skóry, papieru, drewna lub metalu. Były one często dekorowane, na przykład poprzez nakłuwanie.
Świece w znanej nam do dziś formie, rozpowszechniły się w X wieku. Obok luksusowych świeczek woskowych pojawiły się takie, które wykonywano z łoju. W średniowieczu także ich kształty zaczęły się zmieniać. Krótkie świece sprawdzały się dobrze w latarniach drewnianych, cienkie knoty używano w średniowiecznych świecznikach sypialnianych, a duże i grube – w rozjaśnianiu komnat mieszkalnych, a także kościołów.
Obok świeczników średniowiecznych stołowych pojawiły się lichtarze i podwieszane, duże kandelabry. Bogacze mogli pozwolić sobie na pięknie zdobione dekoracje z brązu, srebrnego mosiądzu, prawdziwego srebra, a nawet złota. Lichtarze najczęściej posiadały zaokrąglaną stopę, prosty trzon i zakończone były bolcem, na którym osadzano świece.
Kaganki były znane już w Starożytności. Pierwotnie były wykonywane głównie z materiałów ceramicznych (terakota, kamień lub glina), następnie również z brązu, mosiądzu, srebra lub złota. Grecy oraz Rzymianie napełniali kaganki olejem oliwkowym, stąd wywodzi się nazwa „lampka oliwna”.