ATTENTION!


This version of the site, www.medieval-market.com/pl , presents the offer for clients from Poland (see the regulations: http://www.medieval-market.com/pl/zasady_sklepu.php ).

If you are a client from outside Poland, please log in to this site: http://www.medieval-market.com/account.php .

Sorry for the inconvenience. May your shopping be successful!

 

Kategoria: Ubiory męskie > buty

Męskie buty wikińskie

Męskie buty wikińskie

Wiek: V-IX, X, XI, XII

KOD	Materiał	Standard ? × Standardy w naszym sklepie: Standard maszynowy - są to produkty noszące widoczne ślady wykorzystania współczesnych metod i narzędzi przy ich wytwarzaniu, np. w przypadku strojów, widoczne są szwy maszynowe. Standard łączony - są to produkty noszące widoczne ślady zastosowania zarówno dawnych jak i współczesnych metod i narzędzi przy ich wytwarzaniu, np. w przypadku strojów, szwy nośne wykonane są za pomocą maszyny do szycia, a wykończenia, za pomocą szycia ręcznego. Standard ręczny - są to produkty noszące widoczne ślady zastosowania wyłącznie dawnych metod i narzędzi przy ich wytwarzaniu, np. w przypadku strojów, wszystkie szwy wykonywane są ręcznie. *UWAGA. Zawsze korzystamy z wysokiej jakości materiałów tworząc nasze produkty - powyższe standardy wykonania nie mają związku z zastosowanym materiałem.	Cena
MSS1557	Skóra	Łączony	165.00 EUR
MSS1560	Skóra	Łączony	190.00 EUR

Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni

Dowiedz sie jak złożyć zamówienie grupowe

Jak wiadomo, nasze projekty od zawsze tworzymy w oparciu o źródła historyczne. W przypadku produktów wczesnośredniowiecznych badań musieliśmy przeprowadzić znacznie więcej. Mimo to, udało nam się dopracować wyjątkowe buty, które sprawdzą się zarówno na typowo - wikińskiej imprezie, evencie w stylu LARP lub SCA.

Skórzane buty męskie powstały wykonano z naturalnej, elastycznej bydlęcej skóry, garbowanej roślinnie.

Obuwie te są wysokie, sięgają łydki. Zawiązywane są na dwa długie skórzane rzemienie, którymi związać można zarówno buty jak i górną część łydki. Dodatkowo istnieje możliwość wywinięcia cholewek lub ukrycie butów pod wełnianymi owijkami. Charakterystyczne dla tych męskich butów są ich noski i część przednia. Zszywane z przodu jeszcze bardziej przypominają buty dawnych Wikingów.

Naturalna skóra wczesnośredniowiecznych butów jest bardzo przyjemna w noszeniu. W razie potrzeby można ją nieco rozciągnąć za pomocą wody i tłuszczu.

---

Wikińskie obuwie męskie dostępne jest w rozmiarach od 41 do 46. Możesz wybrać je w jednym z czterech kolorów: czerwonym, czarnym, brązowym, naturalnym.

Wykończone oraz farbowane są ręcznie dlatego kolory zamówionych par mogą się nieco różnić od tych przedstawionych na zdjęciach.

Wczesnośredniowieczne buty dostępne są w dwóch opcjach:
- MSS1557 - buty skórzane z gumową podeszwą
- MSS1560 - buty skórzane ze skórzaną podeszwą

---

Historyczne przykłady męskich butów wikińskich

Wyglądem, męskie buty skórzane przypominają liczne znaleziska z IX - XI w., zlokalizowane niemal w całej Europie. Najbardziej charakterystyczne wzory pochodzą z łodzi Oseberg (z IX w.).

---

Buty w średniowieczu

Obuwie to ta część garderoby, bez której obecnie nie wyobrażamy sobie życia. Podobnie było w czasach dawnych. But od wieków ochraniał stopę przed jej nadmiernym obciążeniem. Ponadto obuwie powinno chronić stopę przed wodą, zimnem, zapewnić dobrą przyczepność do podłoża i ochronić przed rożnymi urazami. Buty zawsze składały się z dwóch części – podeszwy i cholewki. Do ich produkcji najchętniej używano skóry naturalnej (licowej), zszywanej dratwą (nicią konopną). Z czasem jednak buty historyczne stały się także symbolem reprezentatywnym i świadczyły o majętności właściciela – im człowiek bogatszy, tym jego obuwie było bardziej zdobne i piękniej dekorowane.

Dzisiaj wiadomo, że okrywanie stóp było dość powszechne nawet w czasach prehistorycznych. W 1991 roku dwóch turystów, podczas wędrówki w Alpach, w okolicy doliny Ötztal w Południowym Tyrolu odnalazło zamarznięte zwłoki mężczyzny, który żył około 3300 lat p.n.e. Ötzi, bo tak współcześnie nazwano człowieka z lodowca, posiadał buty wykonane z jeleniej skóry i niedźwiedziej podeszwy. W buty włożoną miał słomę z trawy. Dzięki takiej konstrukcji, stopy były chronione przed urazami i wilgocią, ale wypełnienie zapewniało komfort i higienę podczas użytkowania.
Dla starożytności charakterystyczne były sandały wykonywane z papirusu, a czasem ze skóry. W Rzymie natomiast popularne były skórzane buty przypominające sandały z pełną podeszwą, podbijane często ćwiekami, tzw. caligae.

W średniowieczu moda obuwnicza znacznie się rozwinęła. Do produkcji butów najczęściej wykorzystywano skórę bydlęcą, owczą lub kozią. Elementy naszywano na kopycie szewskim. Najpierw gwoździami mocowano do niego podeszwę, a następnie doszywano kolejne części.
Początkowo wykorzystywano metodę szycia „na wywrotkę”. Do XIV wieku wykształcił się kształt obuwia, który znany jest nam po dziś dzień. Charakterystyczne, średniowieczne trzewiki o wydłużonym nosku znaleźć można na miniaturach pochodzących nawet z XII wieku.

Istniało wiele sposobów dekorowania butów średniowiecznych. Obrabiano skórę lub dodawano na ich wierzch elementy zdobnicze. Najczęściej wycinano, nakłuwano, stemplowano, wytłaczano, haftowano lub po prostu naszywano drobne elementy na powierzchni buta, np. perły.

Ciekawostką było skórzane obuwie różniące się między sobą kolorem, kontrastujące z barwnymi nogawicami. Oczywiście im większą fantazją cechowały się buty w średniowieczu, tym większą sakiewką dysponował ich właściciel. W Wiekach Średnich uważano, że im mniej zdobne obuwie, tym bardziej bogobojny i dobrze ułożony człowiek.

W XV wieku dużą popularnością cieszyły się ciżemki z bardzo wydłużonymi noskami, tzw. poulaine lub cracoves, które ze względu na swoją budowę, nieco utrudniały swobodne poruszanie się. Były one najbardziej spektakularną zmianą w wyglądzie obuwia w Europie. Ludzie z gminu nosili buty ze szpicami znacznie krótszymi od tych noszonych przez przedstawicieli wyższych warstw społecznych.
Typowe poulaine zakładano w parze z innymi ekstrawaganckimi dodatkami, a także jako podkreślenie nietypowego stroju. Kiedy jednak zauważono, że chodzenie w takim obuwiu jest niebezpieczne oraz nazbyt zdrożne, zabroniono ich noszenia.

Istnieje teoria, która mówi, że nazwę źródłowo można powiązać z Polską, ponieważ we Francji taki typ trzewika nazywano a la Poulaine (z Polski), a w Anglii cracoves (z Krakowa). Naukowcy jednak po dziś dzień nie są co do tej teorii zgodni.

W średniowieczu każdemu dobrze znane były patynki, czyli sztywne, drewniane podeszwy na obcasie, wkładane pod skórzane obuwie. Chroniły one skórzane trzewiki przed błotem, deszczem i śniegiem.
Wykonywano je głównie z jednego kawałka drewna i dopasowywano do kształtu buta oraz stopy. Posiadały także liczne dekoracje, np. w postaci rozet na bokach lub podeszwach. Zależało to oczywiście o wielkości portfela właściciela.

Dużą rolę w odkrywaniu historii średniowiecznych butów odegrał Gdańsk, skąd pochodzą liczne wykopaliska, w których odnajdywano spore ilości butów z Wieków Średnich. Na obuwiu zarówno damskim jak i męskim zauważyć można liczne zdobienia i dodatki, które nadawały skórzanym butom niepowtarzalnego wyglądu. Zapiski pokazują, iż obuwie to miało trzy modele, zimowe z krótką cholewką, tradycyjne, z odkrytą kostką oraz buciki z wycięciem głębokim na podbiciu lub długimi noskami. Ówcześni rzemieślnicy tworząc buty wzorowali się na trendach pochodzących z Francji i Anglii. Aż do połowy XIX wieku obuwie wykonywane były ręcznie.